'Cumhuriyet’ini Atatürk de kurtaramaz'

Yeni Åžafak Gazetesi yazarı Salih Tuna, bugünkü "Senin Cumhuriyet'ini Atatürk de kurtaramaz" baÅŸlıklı yazısında Cumhuriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar'ı sert sözlerle eleÅŸtirdi. Elemandan önceki Cumhuriyet, Ergenekon ve Balyoz davalarının adeta avukatı gibiydi; elemandan sonraki Cumhuriyet, mahut davaların adeta savcısı oldu, ifadesini kullanan Tuna, "Türkmen katliamını bir satırla bile görmeyen Can Dündar adlı eleman, kendi ülkesine “terörist” damgasını vurmak için yırtınıp durmuÅŸtu. Åžimdi kalkmış hiç utanmadan Gazi PaÅŸa'nın “Bağımsızlık benim karakterimdir” sözünden mülhem, “bağımsızlık en büyük sermayemizdir” diyebiliyor" dedi.

İşte Salih Tuna'nın yazısından bir bölüm:

TOMA'ların altına yatacağını söylemişti, gitti mülâaneci zihniyetin altına yattı; genel yayın yönetmeni oldu.

Belki bu iki tarz “yatış” da sonuç itibariyle aynıdır, bilemiyorum.

Benim bildiÄŸim ÅŸu: Can Dündar adlı elemanın bu olaÄŸanüstü “yatış yeteneÄŸi” ödüllendirilmeliydi.
Nitekim öyle de oldu…

Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü ödülünü verdi. Bir farkla ki, adına “yatış yeteneÄŸi ödülü” deÄŸil de, “basın özgürlüğü ödülü” dedi.
Bu da gayet doÄŸaldı…

Kavramların her ÅŸeyden çok çarpıtıldığı bu çaÄŸda, “demokrasi götürme” uÄŸruna ülkeler iÅŸgal edilmedi mi?

O değil de, Can Dündar elemanı bu ödülü, otuz yıldır Cumhuriyet gazetesi yazarı ressam Bedri Baykam'a sansür uyguladığı, yazılarını yayımlamadığı için almadı herhalde.

Tamam, bunun da etkisi olabilir ama çok daha mühim meziyetleri vardı.

O halde meziyetlerini şöyle bir hatırlayalım:

Elemandan önceki Cumhuriyet, Ergenekon ve Balyoz davalarının adeta avukatı gibiydi; elemandan sonraki Cumhuriyet, mahut davaların adeta savcısı oldu.

Savcısı olmakla da kalmadı, Ergenekon savcılarının dili ve ifadesi oldu.

Mesela, yurt dışına kaçan Celal Kara adlı savcının aÄŸzından, “1 Numara ErdoÄŸan'dı” manÅŸetini attı.

Çok tuhaftı…

Mezkur firari savcının da dahil olduÄŸu paralel örgüt, “Ergenekon davası” boyunca “1 Numara” heyulasıyla mütemadiyen PR yapmıştı.

Hülasa, seçilmiÅŸ demokratik iktidara kumpas kuranların başındaki ÅŸahsı, “1 numara” olarak kodlamışlardı.

Döndüler dolaÅŸtılar, 17 Aralık'ta darbe yapmaya kalkıştılar ve meÅŸruiyetini halktan hukuktan alan seçilmiÅŸ demokratik iktidarın liderine, yani, dönemin baÅŸbakanına, “1 Numara” dediler.

Böyle rezil, böyle pespaye, böyle mülâaneci örgüt yeryüzü tarihi boyunca görülmedi, bir daha da kolay kolay görülmez. Neyse, konumuz bu değil, geçelim.

Velhasıl-ı kelam, elemanın yönettiÄŸi Cumhuriyet gazetesi, ışıklar içinde yatası Ä°lhan Selçuk'u da sorgulayan “kumpasçıların” avukatlığına soyundu.

Bunun için de paralel örgütün malzemelerini matine – suare tüketmeye baÅŸladı. Hem de tweetlerine varıncaya kadar.

Eleman dünkü yazısında “muhabir gazeteciliÄŸi” yapmakla övünüyordu. Oysa yaptığı “Fuat Avni gazeteciliÄŸinden” ibaretti.

Cumhuriyet Gazetesi Okurları (CUMOK) da bunun farkındaydı.

“Fethullahçı Terör Örgütü'nün operasyon gazetesine dönüştüğü için…” elemanın Cumhuriyet'ini protesto ettiler.

CUMOK Koordinatörü Namık Kemal Boya TÃœYAP Kitap Fuarı'nda geçenlerde yaptığı açıklamada, “Fethullaçı terör örgütü kaynaklı iddia ve tehditler süslenerek yazı ve fotoÄŸraflarla her gün sofranızdadır…” ifadesiyle Cumhuriyet'in ne hale getirildiÄŸini ortaya koydu.
Evet, aynen söylendiği gibiydi.

Misal, MİT Tırları manşetleri mahut örgütün sahte belgeleriyle kotarılmıştı.

Maksat belliydi:

Türkiye'yi “terörist ülke” ilan ederek köşeye sıkıştırmak, uluslar arası toplumda mahkum ettirmekti.

Bir ülkeyi “terörist ülke” olarak ilan etmekle, o ülkeye “dış güçler” tarafından müdahale edilmesini istemek nihayetinde aynı kapıya çıkar.
Bu gayet nettir.

Net olmayan sadece müdahalenin tarzıdır.

“Müdahale tarzı” derken, seçilmiÅŸ demokratik iktidarın alaÅŸağı edilmesinden Ankara'nın bombalanmasına kadar birçok alternatif söz konusudur. (“Ankara'nın bombalanması” ifadesine neden ÅŸaÅŸtınız, gündüz gözüyle NATO'nun Türkiye'ye müdahale etmesini isteyen köşe yazıları okumadınız mı?)